عوامل بسیاری در بازی کودکان تاثیر میگذارد که می توان به مهم ترین آنهاکه شامل:جنس،هوش،سن و محیط هستند اشاره کرد.
دخترها و پسرها هنگام بازی روحیات متفاوتی با یکدیگر دارند.
دخترها بیشتر ترجیح می دهند بازیهای آرام و ساکن انجام دهند که در اینگونه بازیها خشونت و فعالیت بدنی بسیار پایین است اما پسران خواستار بازیهایی هستند که در آن فعالیت بدنی و خشونت بسیاری وجود داشته باشد.در سنین پایین تر حدود ۸ تا ۱۰ سالگی دختران و پسران ترجیح می دهند تا با هم جنس خود بازی کنند.
دو گروه از کودکان هستند که تمایل زیادی به بازی های انفرادی دارند و از بازی های گروهی اجتناب میکنند.
گروه اول:کودکان باهوش به علت فهم و توانایی بیشتر.
کودکانی که از بهره هوشی بالاتری برخوردار هستند وسایل بازی را انتخاب میکنند که بتوانند نیازهای انها را برطرف کنند.
در این صورت آنها به ابتکار و نوآوری دست می زنند و بازیهایی را انجام میدهند که ذهن و جسم خود را درگیر کنند و به مدت کمتری به یک نوع بازی مشغول میشوند و خواهان تنوع در بازیها هستند.
گروه دوم:کودکان عقب مانده به علت شرایط فیزیکی و توانایی کمتر.
کودکانی که دچار عقب ماندگی ذهنی هستند دچار نوعی از معلولیت میباشند.به همین دلیل فعالیت ها و بازیهای مخصوص خود را انجام میدهند.
آنها نمی توانند فعالیت های بدنی و ذهنی عادی داشته باشند و در رابطه با این کودکان هنگام بازی به صبر فراوان نیاز است…
معمولا مجموعه هایی وجود دارد که اساتید آموزش دیده نوع رفتار با این کودکان و طرز بازی با آنها را به والدین آموزش میدهند و بعضی از موسسات هم نگهداری از این فرزندان را به عهده میگیرند.
گروه سوم:کودکان با بهره هوشی معمولی و عادی که از نظر توانایی و فعالیت متعادل هستند.
اکثر کودکان در جوامع مختلف کودکانی با بهره هوشی معمولی دارند.
این کودکان اغلب بازیهای گروهی را ترجیح میدهند و تنها بودن و بازیهای انفرادی را نمیپسندند.
ادامه دارد…
منبع: Dollland.ir